تولدت مبارك داداش رايان

امروز 5 مرداد و اولين روز كاري بابا بعد از شش هفته مرخصي استعلاجي براي جراحي رباط صليبي زانوي راست.

شش هفته خونه موندن هم سخت بود و هم راحت. هفته هاي اول سخت بود به خاطر درد و فقط درازكش بودن و هيچ كاري انجام ندادن و خوب بود از اينكه با شما بودم و هر لحظه در كنارتان.

كمي به همه سخت گذشت. يه دفعه البته با برنامه ريزي قبلي همه چي عوض شد. باشگاه رفتن و كلاس رفتن و پارك رفتن و آخر هفته كوه رفتن و خريد رفتن و ....

البته بعد از هفته سوم كمي اوضاع بهتر شد. روز بيستم تونستم رانندگي كنم و با عمه تا دماوند بريم ولي واقعا سخت بود و ريسكش بالا بود.

تقريبا روزي 5 ساعت درازكش و در حال ورزش بودم.

ماماني هم تو اين ايام خيلي اذيت شد. كاراي اداره و خونه و خريد بيرون و جابه جايي شما.

عمه هم انصافا خوب همكاري كرد و وقت گذاشت.

خلاصه ممنون از همه تون.

و اصل ماجرا ...

جمعه گذشته (28 تير) تولد رايان جون رو تو شمال با حضور خاله فاطمه و عمو رضا و دايي حميد و خونواده اش جشن گرفتيم. بعد شام ..مختصر و مفيد.

راياني شمع سه سالگيش رو فوت كرد به سلامتي

بزرگ و سالم و عاقل و عميق و مودب و دوست داشتني.

يه هفته قبل از تولد و با پاي دردناك رفتيم برا آرايشگاه. آرايشگاه قبليش رو رفتيم داخل و گفت نه..آرايشگاه فردين چاقالو رو گفت نه..يه ارايشگاه تو گلبرگ رو گفت نه و نهايتا آرايشگاهي تو مدائن كه رو ديوارش عكس شونه داشت و داخلش هم صندلي ماشيني داشت رو قبول كرد و بالاخره به هدف رسيديم و چقدر هم زيبا شد.