بند ناف رواني...استقلال بخشي در هشت تا دوازده سالگي---هلاكويي

مادری که با بی رحمی در وقت تولد ،فرزندش را از خودش جدا کرد با بریدن بند نافش ، در حالی که کودک امکان زندگی نداشت تا به او و خودش امکان زندگی بدهد ، باید جرات و امکان این را داشته باشد که بین هشت تا دوازده سالگی بند ناف روانی فرزندش را ببرد و به او اجازه دهد که او زندگی بکند.

و پدر و مادر هم بروند زندگی خود را بکنند و اینجاست که توصیه هایی که در امریکا می شود و عملا هم آن را انجام می دهند این است که بچه ها را برای سه- چهار روزی به کمپ می فرستند و از آنها می خواهند که با پدر و مادر تماسی نداشته باشند و نه پدر و مادر هم با آنها کاری داشته باشد .زیرا اگر این بند ناف روانی بریده شود همه خلاص و آسوده خواهند شد.

این مرحله جدایی و رهایی بین هشت تا دوازده سالگی باید اتفاق بیافتد و بین دوازده تا هجده سالگی ، مرحله استقلال و آزادی است.

یعنی کودک در این مرحله به مرحله استقلال و آزادی می رسد و این استقلال و آزادگی یک معنایش این هست که من می توانم روی پای خودم بایستم و به مرحله خودكفايي رسیدم و این مرحله ایست که سبب خواهد شد من در زندگی توان و امکان این را داشته باشم که بتوانم زندگی خودم را اداره کنم.
بنابراین شما در حدود هجده سالگی به مرحله استقلال و آزادی می رسید.